De donkere maïs aan de maïsboom is eigenlijk een ziekte, die algemeen bekend staat als maïsvuil, ook wel roet genoemd, algemeen bekend als grijze zak en zwarte schimmel. Ustilago is een van de belangrijke maïsziekten, die een grote invloed heeft op de maïsopbrengst en -kwaliteit. De mate van opbrengstvermindering varieert afhankelijk van de beginperiode, de ziektegrootte en de ziektelocatie.
Belangrijkste symptomen van maïsvuil
Maïsvlek kan tijdens het groeiproces voorkomen, maar komt minder vaak voor in het zaailingstadium en neemt snel toe na het kwasten. De ziekte zal optreden wanneer de maïszaailingen 4-5 echte bladeren hebben. De stengels en bladeren van de zieke zaailingen zullen verdraaid, vervormd en ingekort worden. Kleine tumoren verschijnen aan de basis van de stengels, dicht bij de grond. Wanneer de maïs een meter hoog wordt, zullen de symptomen verschijnen. Het is duidelijker dat hierna de bladeren, stengels, kwastjes, oren en okselknoppen de een na de ander zullen worden geïnfecteerd en er tumoren zullen verschijnen. De tumoren variëren in grootte, variërend van zo klein als een ei tot zo groot als een vuist. De tumoren zien er aanvankelijk zilverwit, glanzend en sappig uit. Wanneer het volwassen is, scheurt het buitenmembraan en stoot een grote hoeveelheid zwart poeder uit. Op een maïsstengel kunnen een of meer tumoren voorkomen. Nadat de kwast is uitgetrokken, zijn sommige roosjes geïnfecteerd en ontwikkelen ze cyste-achtige of hoornvormige tumoren. Vaak verzamelen meerdere tumoren zich op een stapel. Eén kwastje kan hebben. Het aantal tumoren varieert van enkele tot tientallen.
Het voorkomenpatroon van maïsvuil
De ziekteverwekkende bacteriën kunnen overwinteren in de bodem, mest of zieke plantenresten en zijn in het tweede jaar de eerste besmettingsbron. De chlamydosporen die aan de zaden kleven, spelen een bepaalde rol bij de verspreiding van roet over lange afstanden. Nadat de ziekteverwekker de maïsplant is binnengedrongen, zal het mycelium snel groeien in het parenchymcelweefsel en een auxine-achtige substantie produceren die de cellen in de maïsplant stimuleert, waardoor ze zich uitbreiden en prolifereren, en uiteindelijk tumoren vormen. Wanneer de tumor scheurt, komt er een groot aantal teliosporen vrij, waardoor herinfectie ontstaat.
Preventie- en controlemaatregelen tegen maïsvuil
(1) Zaadbehandeling: 50% Carbendazim-bevochtigbaar poeder kan worden gebruikt voor zaadbehandeling met 0,5% van het zaadgewicht.
(2) Verwijder de bron van de ziekte: Als de ziekte wordt gevonden, moeten we deze zo snel mogelijk afsnijden en diep begraven of verbranden. Na de maïsoogst moeten de gevallen bladeren van de overgebleven planten in het veld volledig worden verwijderd om de bron van overwinterende bacteriën in de bodem te verminderen. Voor velden met een ernstige ziekte moet continu bijsnijden worden vermeden.
(3) Versterk het teeltmanagement: Allereerst is redelijk dichtbij planten de belangrijkste maatregel die kan worden genomen. Een goede en redelijk dichte aanplanting van maïs kan niet alleen de opbrengst verhogen, maar ook effectief het optreden van maïsvuil voorkomen. Bovendien moeten zowel water als kunstmest in de juiste hoeveelheid worden gebruikt. Te veel zal niet gemakkelijk zijn om maïsvuil onder controle te houden.
(4) Preventie van sproeien: Gedurende de periode vanaf het opkomen van de maïs tot het koppen, moeten we het wieden combineren en plagen zoals bolworm, trips, maïsboorder en katoenbolworm bestrijden. Tegelijkertijd kunnen fungiciden zoals carbendazim en tebuconazol worden gespoten. Neem passende voorzorgsmaatregelen tegen vuil.
(5) Sanering door middel van sproeien: zodra de ziekte in het veld is aangetroffen, kunnen op basis van tijdige verwijdering tijdig fungiciden zoals tebuconazol worden gesproeid om de verspreiding van de ziekte te herstellen en onder controle te houden.
Posttijd: 03-feb-2024
